Duurzame architectuur is actueler dan ooit. Zestig jaar geleden werd er ook al over gesproken. In Het Nieuwe Instituut in Rotterdam is op dit moment de installatie Habitat: Expanding Architecture te zien. Centraal daarbij staat het tiende CIAM congres uit 1956 in Dubrovnik. Deze bijeenkomst markeert één van de eerste momenten waarop ecologisch denken in architectuurdiscussies werd geïntroduceerd.
De onderzoeksinstallatie Habitat: Expanding Architecture in Het Nieuwe Instituut belicht een belangrijk moment in de architectuurgeschiedenis. Habitat vormde voor de CIAM-leden hét antwoord op een holistische ontwerpbenadering van architectuur en milieu.
Het begrip omvat een fundamentele, theoretische en praktische herformulering van de houding van de mens ten opzichte van de stad en de natuur dan tot dan toe gebruikelijk was. Wat zou habitat voor de huidige architectuurpraktijk kunnen betekenen? De energietransitie waar we nu voor staan, vraagt om een fundamentele herdefinitie van de houding van de mens ten opzichte van de natuur. In de tijd van CIAM zagen invloedrijke architecten de noodzaak in om de krachten te bundelen en tot gezamenlijke begripsbepaling over habitat te komen. Een dergelijk door architecten zelf geïnitieerd initiatief is wat heden ten dage ontbreekt. Als vakgemeenschap kunnen we wellicht lering trekken uit de naoorlogse habitat-bijeenkomsten en de termen die we nu gebruiken gezamenlijk en open bediscussiëren in hun veranderende sociale en fysieke omstandigheid.