Door Anneloes de Koff
Volgens architect Lyongo Juliana is de bubbel waar de meeste architecten in leven niet representatief voor de huidige samenstelling van Amsterdam. De wensen van de grootste groep Amsterdammers, mensen met een migratieachtergrond, worden vergeten. Een interview met Lyongo Juliana, sinds dit voorjaar Architect in Residence bij Arcam.
Let’s build happiness! – Provada / foto Lyongo Juliana
Lyongo Juliana groeide zelf op in Curaçao en studeerde Architectuur en Urbanistiek aan de Technische Universiteit Eindhoven. In 2010 begon hij een samenwerking met OZ en sinds 2017 leidt hij vanuit Amsterdam de Caribische tak van het bureau.
Anneloes de Koff: In een lezing die je onlangs gaf zei je: “Architectuur moet een cultuur faciliteren niet frustreren”. Gebeurt dit nu niet?
Lyongo Juliana: Ja en nee. Je moet het nuanceren. Als mij gevraagd wordt een woning te ontwerpen met aparte ruimtes voor mannen en vrouwen gaat dat tegen mijn principes in. Er zit een grens aan wat ik als architect een cultuur zou willen faciliteren. Ik zie het wel als mijn taak om een cultuur te begrijpen en te achterhalen wat de behoeften van de bewoners in bepaalde woonvertrekken zijn. Met het ontwerp van de woning faciliteer ik deze behoefte zo goed mogelijk opdat bewoners zich comfortabel voelen, maar daar zit een bandbreedte aan.